Minicamping De Tureluur  |  Tekst: Eva Hopstaken  |  Fotografie: Robin Visser

Genieten van rust en de natuur te midden van de Acht Zaligheden

In het Brabantse Netersel, onder de rook van Bladel, staat Annie al meer dan een kwart eeuw klaar voor haar gasten. Ze is als een moeder voor de kampeerders, want als die het naar de zin hebben, heeft zij het ook.

Recreatieboerderij in het Kempische land

Zodra we de auto verlaten, vraagt een mekkerende, kleine witte geit direct om onze aandacht. Eigenwijs staart het beest ons na als we verder het erf oplopen. ‘Welkom in Netersel, welkom op minicamping de Tureluur,’ glimlacht Campingeigenaresse Annie Michiels zodra ze ons ziet. Netersel, is een klein dorpje in de gemeente Bladel, in regio de Kempen. Het dorp maakt deel uit van de zogeheten Acht Zaligheden. Van oorsprong een spottende benaming voor een aantal – acht dus – van oudsher armoedige dorpen in deze streek. Een geschiedenis die teruggaat tot aan de Belgische Opstand aan het begin van de 19e eeuw. De armoe verdween, de contente mens bleef. Mensen van buitenaf ontdekten dat het hier goed toeven is en weten intussen al decennialang de minicamping van Annie te vinden.

Er is veel veranderd

‘Ik weet het eigenlijk niet eens precies uit mijn hoofd, maar ik denk dat ik nu toch al zo’n 25 à 26 jaar de Tureluur run,’ start de vriendelijke Brabantse ons gesprek. ‘De ouders van mijn man, Henk, woonden voor ons op deze boerderij. Ze runden er een boerenbedrijf en pleegden eveneens akkerbouw. Toen zij besloten te stoppen met het bedrijf, zijn wij hier komen wonen. Helemaal, stoppen, dat konden ze niet, dus in de beginjaren van de camping hielpen ze vaak mee op het terrein. Kleine hand- en spandiensten verrichten of het gras maaien van het veld, dat soort dingen. Zelf zijn we ook echte kampeerders. Toen onze kinderen nog klein waren, zochten we altijd naar een plek vergelijkbaar met die van onszelf. Een camping met genoeg ruimte voor de kids om rond te rennen, zonder dat anderen daar last van hebben.’ Annie en Henk leiden zelf geen boerenleven. ‘Mijn man is profielslijper en ik werk, naast mijn werkzaamheden hier, sinds onze vier zonen volwassen zijn, in de zorg.’ Of het nageslacht op termijn de minicamping over gaat nemen? Daarop antwoord Annie dat ze denkt dat dat waarschijnlijk niet gaat gebeuren. ‘Ze helpen wel mee, als dat nodig is, maar ze hebben alle vier andere toekomstplannen.’ ‘In al die jaren is er veel verandert,’ vervolgt Annie haar verhaal. ‘Laatst vroeg een van onze vaste gasten of we de kampeerplaatsen soms kleiner hebben gemaakt. Hij had het gevoel dichter op zijn buurman te staan. De afmetingen van onze plekken zijn al sinds het begin dezelfde formaten. Mensen vergeten soms zelf wel eens dat hun uitrusting steeds groter wordt. Eerst kwam men met een tentje, toen met een vouwwagen. De vouwwagen veranderede in een caravan. En de caravans van tegenwoordig die worden ook elk jaar al groter en groter,’ ze lacht er maar eens bij. ‘De laatste paar jaar zien we niet alleen een toename van grote(re) caravans, er reserveren ook steeds meer mensen met een camper een plek op onze minicamping.’

Annie, al meer dan kwart eeuw het gezicht van de Tureluur.

Zalig kamperen

Annie is zo’n eigenaresse die ervoor zorgt dat het haar gasten aan niets ontbreekt. Zo zorgt ze er samen met de lokale bakker voor dat iedereen op de camping, die dat wil, elke ochtend vers brood heeft. De kippen zorgen dagelijks voor een vers eitje. In het tuinhuisje, tussen het sanitair gebouw en het kampeerterrein in, ligt de krant en hangen rekken gevuld met toeristische informatie en wandel- en fietsroutes.

Uitstapjes vanaf de Tureluur

‘Natuurpoort de Brandtoren, ligt hier vlakbij, midden in bossen. De meeste gasten bezoeken er de zogeheten Groote Heide. Verder vind je Taverne D’n Ouwe Brandtoren bij deze Natuurpoort, altijd gezellig om daar even een terrasje te pakken. Een andere uitspanning, ook niet zo gek ver hier vandaan, is “In den Bockenreyder” in Esbeek. Dit is de toegangspoort tot landgoed de Utrecht. Een ideaal gebied om eindeloos te fietsen. Of te wandelen, natuurlijk. De Andreas Schotel wandelroute vinden veel gasten erg mooi. Oh, en voor een mooi uitzicht over het natuurgebied, mag de beklimming van de Flaestoren niet ontbreken. In de acht zaligheden is eigenlijk altijd wel iets te doen of te zien. Denk aan een kaasboerderij, een kruidentuin met theeschenkerij of een kaarsenmakerij. We hebben ook gasten die elk jaar terugkomen om deel te nemen aan de Bladelse fietsvierdaagse, die elk jaar eind juli gehouden wordt.’

Knisperend kampvuur

‘Hoewel het gros van onze gasten voor de rust en de prachtige omgeving bij ons verblijft, wil dat niet zeggen dat ze niet van gezelligheid houden. Daarom organiseren we elke week een kampvuur op het midden van het veld. Dan schenk ik voor iedereen een kop koffie in en maken we boven het knisperende vuur zelf, heerlijk geurende, kruidkoek. Een fijn moment voor ons om onze gasten beter te leren kennen en ook ideaal voor de gasten onderling om eens gezellig in ongedwongen sfeer een praatje met elkaar aan te knopen.’