Camping De Vrolijk  |  Tekst: Bert van den Hoogen  |  Fotografie: Robin Visser

Rond de vijver of in het bos bij Camping De Vrolijk.

We zoeken de grens van de Achterhoek en Twente op en komen uit bij camping De Vrolijk. Bij deze camping kun je kiezen tussen een staplaats aan een grote vijver of wat meer beschut in het bos. Hoe dat is ontstaan, vertellen de eigenaren Helma en Arian Reurslag, waarbij de familiegeschiedenis niet mag ontbreken. In meer opzichten komen we dus op een familiecamping.

We rijden op deze route al enige tijd door het landschap met afwisselend bos, open landerijen, water en dorpjes. Het is daardoor iedere keer maar weer afwachten in welk landschap de volgende camping zich bevindt. Het landschap dichtbij camping De Vrolijk is ook zo afwisselend: we rijden tussen landerijen over wegen met bomenrijen, maar zien ook stukken bos. Als we bij de camping aankomen verandert het open landschap in bos, dus verwachten we een camping met staplaatsen tussen de bomen. Die verwachting wordt versterkt door de sfeer van de entree. Een verhard pad loopt tussen de receptie en de woning van de campingeigenaren die we zo dadelijk spreken. We willen eerst een indruk van de camping hebben, dus lopen we het pad verder af. Al snel worden we verrast door het zicht op een grote vijver met daar omheen caravans en tenten. Het zijn geen 150 staplaatsen, zoals we vooraf mee hebben gekregen. Dus lopen we nieuwsgierig verder, het bos in. In dit meer beschutte deel zijn de staplaatsen tussen de bomen. We zien houten kampeerunits met een dak van tentdoek, sanitairgebouwen, een recreatieruimte en speeltoestellen. Kampeerders zijn er van jong tot oud.

Uitgegraven vijver

We lopen weer naar de entree en treffen daar Helma en Arian Reurslag op het terras voor hun woning. Het is gezellig druk, want de moeder van Arian is er ook. Dat komt goed uit, want zij kan vertellen hoe de camping in 1970 is ontstaan. “Dat begon met Gerrit-Jan Reurslag. Hij kocht dit perceel met de bedoeling om er dagrecreatie te beginnen. Het was weiland en een stuk bos. Het weiland liet hij uitgraven, zodat er een vijver ontstond. Hij stapte al snel af van het idee van dagrecreatie en begon met een kleinschalige camping. Eerst 15 plekken. De ‘receptie’ was een tent. Dat zijn er nu 150 op een terrein van 8 hectare. Zijn zoon Gerrit nam de camping over en nu neemt zijn zoon Arian met zijn vrouw Helma het over.” Arian: “Ik ben hier opgegroeid en weet niet beter dan dat ik altijd lekker buiten bezig ben.” Helma: “Ik ben meer van het contact met de campinggasten. Ik ken iedere kampeerder bij naam en herken hun stem door de telefoon.”

 

Natuurlijk karakter

De camping heeft veel voorzieningen om comfortabel te kunnen kamperen. Per vier staplaatsen is er een stroompunt en verspreid over het terrein zijn vier sanitairgebouwen. Een van de gebouwtjes wordt voor het seizoen van 2023 nog vernieuwd. Sinds drie jaar is er wifi. Rond de vijver is het ontvangst uitstekend, wat verder het bos in is het signaal minder sterk. Bij slecht weer kunnen kampeerders zich vermaken in het recreatiegebouw. Die is recent nog vernieuwd, zodat het verhuurd kan worden voor familieweekenden. De ‘tenthuisjes’, zoals Arian en Helma de houten onderkomens noemen, zijn een kruising tussen een tent en een bungalow. Ze hebben de voorzieningen om te kunnen koken en slapen, maar hebben geen sanitair. Samen met het tentdoek dak hebben de gasten daardoor de beleving van kamperen. Ze staan ook bewust tussen de staplaatsen in het bos, zodat er makkelijk onderling contact ontstaat. De goede voorzieningen doen niets af aan de beleving van een natuurcamping. Helma: “We zouden nog wat meer staplaatsen kunnen inrichten, maar we vinden het belangrijker dat de camping een natuurlijk karakter houdt. Kampeerders komen voor de rust en de natuurlijke beleving. Dan moet het niet te vol staan. We noemen het ook natuurbos. De vijver is wel gegraven, maar is verder natuurlijk. Het zit vol met vis en het wordt gezuiverd door het riet. Een deel is afgezet als zwemwater. We hebben al 45 jaar onze eigen waterbron voor drinkwater. Het water wordt streng gecontroleerd en voldoet nog steeds aan de normen. 

Volledig tot rust

Helma en Arian merken dat er meer behoefte is aan natuurkamperen. Arian: “Sinds corona hebben mensen ontdekt dat ze ruimte om zich heen willen en dat natuur ze tot rust brengt.’’ Helma: “We merken het aan de gezinnen die hier aankomen. Ze zitten nog helemaal in het ritme van thuis met alle verplichtingen. Kinderen zijn nog vooral bezig met hun tablet en zijn onrustig. Na twee dagen kennen we het gezin niet meer terug. Ze zijn volledig tot rust gekomen en hebben de tijd om aandacht aan elkaar te besteden. Dat wifi achter in het bos niet goed is, vinden ze geen probleem. De kinderen kijken toch niet meer om naar de tablet. Ze vinden een rups in het bos veel interessanter. Dat buiten spelen stimuleren we ook door allerlei activiteiten aan te bieden. Rond het water zijn er iedere dag activiteiten. Dit jaar hebben we voor het eerst een schildercursus voor ouder en kind. Aankomend seizoen organiseren we weer een viswedstrijd. Kinderen worden zelf ook ondernemend. Pas geleden organiseerden ze zelf een speurtocht.” 

Wandelgemeente

De natuurcamping trekt ook veel kampeerders zonder kinderen. Arian: “Zij komen voor de rust en de omgeving. Het zijn actieve mensen. We zien ze in de ochtend hardlopen. Overdag maken ze fietstochtjes.” Daarvoor zijn er genoeg bestemmingen om je route op af te stemmen. Laren is een dorp in de gemeente Lochem dat zich presenteert als de gemeente tussen de drie steden Zutphen, Deventer en Lochem zelf. De toeristische sector is zeer actief met de promotie van de regio. Er is daardoor veel informatie te vinden voor recreatie in een grote cirkel om de drie steden heen. Lochem is in 2022 uitgeroepen tot wandelgemeente van Nederland. Er waren 21 wandelroutes uitgezet, waaronder een knapzakroute, koekoeksroute, Lochemse bergroute en terug in de tijd naar Paaschberg. In Ruurlo is er een doolhof en een klimbos. Dichter bij is kasteel Verwolde. Hier staat de dikste eik van Nederland, met een omvang van 7,52 meter. We maken nog een rondgang over de camping om enkele gasten te spreken en nemen daarna afscheid van de familie Reurslag. We verlaten de Achterhoek en trekken door naar Twente.