Bij aankomst valt hij niet direct op, die oude landbouwmachine die ooit de gewassen op het land wist te temmen en nu toelaat dat de vegetatie zijn ‘geschut’ camoufleert. Een machine met pensioen die een rustige oude dag wordt gegund. Zo ver is het nog niet met de twee pony’s en paar geiten die zich graag laten knuffelen en verzorgen door de kinderen van de campinggasten. Samen met twintig schapen en tien jonge koeien, die Teus grootbrengt tot ze zelf een kalfje krijgen, is dat voldoende om camping Slingeland het predicaat agrarisch toe te kennen. We maken pas aan het einde van ons bezoek echt kennis met deze beestenboel, want we rijden allereerst langs de stallen om bij de camping zelf uit te komen. Hier komen net een paar gasten uit een gebouwtje, in hun badjas alsof ze thuis uit de badkamer stappen. We worden begroet als bekenden waardoor we ons al meteen een beetje thuis voelen. Zeker als Marijke aankondigt op de ouderwetse manier filterkoffie te gaan zetten en we worden uitgenodigd om in de loungebanken voor het gebouwtje plaats te nemen.

Eerste boerencamping in de omgeving

Vanuit de loungebanken kijken we uit over de camping die nu in het voorseizoen voor iets meer dan de helft bezet is met voornamelijk caravankampeerders. Uitkijkend over de camping beginnen Teus en Marijke te vertellen hoe die er ruim tien jaar geleden uitzag. Teus: “Waar nu de campingplaatsen zijn, liepen de koeien. De speeltuin is op de plek waar het mestbassin was – daar merk je nu niks meer van, hoor. Het was echt midden in de open polder. We waren toen overigens al gestopt met het boeren bedrijf en ik had een kantoorbaan bij een agrarisch adviesbureau.” Marijke: “We hadden al veel eerder plannen om een camping te beginnen, als tweede tak naast de boerderij. Tien jaar geleden werden die plannen serieuzer en kregen we een vergunning voor 25 plaatsen. We waren de eerste boerderijcamping in deze omgeving.”

Het idee om een kleinschalige camping te beginnen komt niet uit het niets, want ze zijn zelf echte kampeerders die graag de kleine campings opzoeken. Teus: “We weten daardoor goed wat een kampeerder wel en niet wil. Allereerst moet het sanitair goed zijn. Het gebouw dat we zelf hebben gebouwd is ruim en comfortabel met vloerverwarming en sinds kort een gezinsdoucheruimte. De kampeerplekken aan één kant hebben een tegelvloertje voor de plek waar de caravan staat. De plekken hebben een stroompunt met 6 of 10 ampère en er zijn vier watertappunten op het terrein.”

Vriendschappen

De camping is inmiddels beschut door bomen en struiken rondom en bomen bij de kampeerplaatsen zorgen voor schaduw. Toch zijn de plekken niet met hekken of struiken van elkaar gescheiden. Marijke: “Door het open te houden hebben de kampeerders makkelijk contact met elkaar, als ze dat willen. Er zijn hier vriendschappen ontstaan en gasten die regelmatig terugkomen kennen elkaar. Wij staan daar zelf ook open voor. Vaste kampeerders leven mee met ons gezin en bieden weleens aan om bij klusjes te helpen.”

Workshop pony verzorgen

De meeste kampeerders komen voor de rust en kleinschaligheid. Voor gezinnen met jonge kinderen is er een speeltuin. Kinderen kunnen zich ook vermaken met een paar skelters. Ze kunnen ook naar de dieren en soms meehelpen met het voeren van de koeien. Dochter Dorine geeft een workshop pony verzorgen en spant een karretje achter pony Sally om de kinderen een stukje rond te rijden. Maar de meeste gasten komen voor de omgeving. Fietsen en wandelen of een uitstapje naar de Biesbosch. Teus: “Er komen ook wel buitenlandse kampeerders. Elk jaar komen er wel een paar Spaanse gezinnen die hier hun vakantie doorbrengen, omdat het hier zo groen is! Belgen komen om te vissen en varen op De Giessen. Vanaf de Giessen kun je in één keer doorvaren naar Kinderdijk. Sinds kort is er een routenetwerk voor kanoërs en voor wandelaars. Ook ligt de camping vlakbij de route van het Pelgrimspad.”

Samenkomen bij een kampvuurtje

Veel meer hoeven Teus en Marijke niet te bieden. Hooguit wat voorzieningen voor de pure beleving van het kamperen en het boeren leven. Daarvoor hebben ze achter op het kampeerveld een kampvuurkuil gemaakt waar de gasten ‘s avonds bij een vuurtje samen komen. Zo proberen ze ieder jaar wel iets toe te voegen aan voorzieningen. Marijke: “We hebben ook weleens gedacht aan uitbreiding van het aantal plaatsen, maar komen voorlopig tot de conclusie dat dit de juiste grootte is die het type kampeerder trekt waar wij graag voor willen klaarstaan.”

‘Je merkt dat er in de camping wordt geïnvesteerd’

De hond is mee en ze hebben gezellig wat bloemetjes voor de voortent staan. Achter de caravan heeft Loek Tweebeeke van een stuk zeil een ‘schuur’ ingericht zodat de fietsen droog staan en zijn vrouw Els voelt zich al thuis als ze wat kan borduren. Het stel uit Den Haag vermaakt zich hier prima van maart tot oktober. Els: ,,We hebben al ons gerief hier. We wonen in een drukke stad vlakbij een drukke basisschool. Hier is er de rust, de kleinschaligheid en het gemoedelijke contact met de eigenaren.” Loek: “We voelen ons hier echt thuis. Soms help ik Teus met wat klussen aan de camping. Pas geleden nog met het nieuwe konijnenverblijf. Dat kan ik ook waarderen. Je merkt dat ze constant investeren in de camping en plannen hebben.”