Aandachtig nagekeken door de spelers rolt er een jeu-de-boules bal over de baan. Een vreugdekreet van een speler als zijn bal dichtbij het kleine balletje, het butje, blijft liggen. Verderop wordt het buitenspel ‘Mölkky’ op het gras gespeeld. Een zonnige, zomerse morgen op camping ‘de Lijsterbes’ in Oldebroek. Ina en Gerrit Mulder vertellen wat er zo bijzonder is aan deze camping.

Een zonnige zomerse morgen op camping ‘de Lijsterbes’. Spelende campinggasten. “Jeu-de-boules en Mölkky zijn favoriet bij onze gasten”, zegt Ina. “Vaak spelen we zelf ook mee, daar wordt je vrolijk van.
” Ina en haar man Gerrit kochten camping ‘de Lijsterbes’ tien jaar geleden. “We hebben de camping gekocht omdat we kamperen erg leuk vinden. Eigenlijk bij toeval, want we waren op zoek naar een woonhuis. Bij dit huis was een camping, maar de bewoners deden er niets meer mee. Een leuk woonhuis gecombineerd met een camping. Mooier kon niet. De camping heeft achtentwintig plaatsen verdeeld over drie velden.”

Eén grote familie 

“Soms hebben we het gevoel dat op de camping de sfeer heerst van één grote familie”, vertelt Gerrit, terwijl hij ons de camping laat zien. “Er wordt veel samen gedaan, zoals een spel spelen op één van de velden, koffie drinken als er iemand jarig is, gezellige avonden rond een vuurkorf of een toerfietstocht. Contact met elkaar vinden onze gasten heel belangrijk. Deze contacten ontstaan vaak heel spontaan.”

Boerderij en kaasmakerij

“We hadden vroeger meer dan veertig melkkoeien. Van de melk maakten we kaas en melkproducten. Maar we moesten op een bepaald moment beslissen wat we met ons bedrijf wilden, stoppen of groter worden. We kozen ervoor om te stoppen. Wel met pijn in ons hart. Maar het maken van kaas bleef. We betrokken daarvoor melk van boeren uit de omgeving. In de kaasmakerij maakten we op ambachtelijke wijze verschillende soorten ‘boerenkazen’. Het was een leuk maar ook zwaar werk door het roeren, snijden en tillen. Een kaas weegt zo’n zestien kilo. In de ruimte hier achter konden de kazen rijpen. Jonge kaas zo’n zes weken, oude en belegen tot twintig weken. De kaas verkochten we op markten in plaatsen in de omgeving. Dat doen we nu nog steeds, alleen maken we de kazen niet meer zelf. In 2004 zijn we met de kaasmakerij gestopt. Dat was aan één kant wel jammer, want het was een bezienswaardigheid voor toeristen die hier komen en natuurlijk ook voor de gasten van onze camping. Er stonden bijna elke dag mensen naar ons in de kaasmakerij te kijken. Het was ook een mooie manier om onze producten te verkopen. In de winkel hebben we nu naast kazen bijzondere streekproducten en eieren van onze eigen kippen – kakelvers.”

Liefde voor het vak

We gaan naar de opslag van kazen achter de winkel. “Dit is de gekoelde opslag van onze kazen”, vertelt Jan. “In deze ruimte heerst een constante temperatuur van zestien graden. Toen we nog zelf kaas maakten werden in deze ruimte de kazen gerijpt, nu is het alleen opslag. Hoewel we de kaas niet meer zelf maken, is de liefde voor het vak gebleven.”

Kaasplankje en Achterhoekse wijn

Terug in de winkel kijken we nog even in de schappen. We ontdekken nog meer bijzondere producten, zoals ‘chocoladewijn’, ‘goedzakbier’, ‘liever brood in de zak dan een pluim op de hoed’, ‘lekker druifje’, ‘dulle griet’, schelde pils’… Maar nu eerst heerlijke boerenkaas op een kaasplankje. Geheel in stijl geserveerd met een glas Achterhoekse wijn. 

Op het heetst van de dag lopen we het erf op. Even verderop zien we wijnranken in de blakende zon. De sfeer van Zuid Frankrijk zo lijkt het, maar we zijn ‘gewoon’ thuis in eigen land. Op bezoek bij campingeigenaren en wijnboeren Els en Henk Timmermans. Erve Wisselink in Eibergen.

Getooid met strooien hoed en in korte broek komt Henk ons verwelkomen. “Welkom op zomers Erve Wisselink”. We zitten in de schaduw van een grote boom. De sfeer van een siësta in een zuidelijk land. Els schenkt water uit een grote kan. “Voor wijn is het nog een beetje vroeg”, zegt zij op lachende toon. “We hebben deze boerderij met twee hectare grond in 2000 gekocht. Het was een boerenbedrijf met melkvee. Na jaren in Amsterdam en Enschede te hebben gewerkt en gewoond wilden we graag buitenaf gaan wonen. De ligging en uitstraling van de boerderij uit 1917 met monumentale gevel vonden we aantrekkelijk. We hadden toen nog geen plannen voor een camping, die zijn pas veel later gekomen. Eerst zijn we gaan verbouwen. De verbouwde varkensstal werd ons eerste woonverblijf. Nu is dit een vakantiewoning. Ook het erf en de weiden moest worden aangepakt. Het erf was geheel geasfalteerd en er stond geen enkele boom, het was een kale boel. We hebben veel bomen en struiken aangeplant. Daarvan zie je nu het resultaat.”

Idee voor een camping

“Het idee voor een camping is zo’n vijf jaar geleden ontstaan. Een spontaan idee omdat ons dat leuk leek. En nu ervaren we dat ook zo. Je leert aardige mensen kennen. Het geeft jezelf ook een gevoel van vakantie.  Op de camping is plaats voor vijfendertig caravans, campers of tenten. Geen plekken op een rijtje, maar verspreid over het terrein, meestal met schaduw. Het is een camping voor mensen die van een rustige vakantie houden. In de omgeving zijn veel fietsroutes aangelegd. Je bent ook zo in Duitsland. De grens is maar een paar kilometer hier vandaan.”

Wijngaard

“Ik denk dat het een goed wijnjaar wordt”, zegt Henk als we langs wijnranken lopen. “Het idee van de wijngaard was er eerder dan het idee van de camping. We hebben samen met andere wijnboeren een jaar lang cursussen gevolgd over het aanleggen en onderhouden van een wijngaard en het maken van wijn. We hebben vijf soorten druiven, onder andere de ‘Johanniter’ en de ‘Souvignier Gris’. Het zijn druivensoorten die goed bestand zijn tegen ons klimaat.”

Voor we Landgoed Old Putten op kunnen lopen wordt er van ons verwacht dat we ons via de gele praatpaal melden. De vriendelijke stem van de eigenares, mevrouw Rambonnet, klinkt via de speaker en even later ontmoeten we haar onder de hoge, groene bomen. Het kampeerterrein telt 120 plaatsen, verdeeld over 5 hectare en diverse velden. “Voor alle velden geldt: rust, natuur, ruimte en privacy. Voor de echte natuurliefhebbers dus”, start mevrouw Rambonnet haar uitgebreide en interessante verhaal over Old Putten.

Via het oude pomphuisje neemt de eigenares ons mee naar de hoefijzervormige gracht (de Putternerbeek) en het bruggetje naar het landhuis. Gasten mogen in deze prachtige en bosrijke omgeving wandelen, maar de directe omgeving van het huis zelf mag niet worden betreden. Voor ons wordt een uitzondering gemaakt en mevrouw Rambonnet neemt ons via de grote stenen brug, met aan weerszijden de familie- en landgoedwapens, mee naar het privé terrein. We drinken koffie onder de klokkentoren van het bijgebouw en de eigenares vertelt met plezier over Landgoed Old Putten, dat al sinds 1878 in het bezit is van de familie Rambonnet. Zij is heel vriendelijk en vertelt graag meer over het landgoed en de camping. Tussendoor laat zij weten dat ze Nicole heet en samen met haar man op het landgoed woont, maar dat ze zich door gasten bewust mevrouw Rambonnet laat noemen. “Het Slot Old Putten wordt voor het eerst vermeld in 1186, als leen van de Hertog van Gelre”, zo valt op de website te lezen. “In 1482 wordt het kasteel verwoest door de Elburgers, trouwe aanhangers van de Bisschop van Utrecht. Op de fundamenten is de huidige buitenplaats gebouwd. 

In 1878 kwam het landgoed in handen van het Franse Hugenotengeslacht Rambonnet. Mijn overgrootvader heeft het landhuis gerestaureerd. Old Putten is nu in zijn geheel als ‘Beschermde Historische Buitenplaats’ opgenomen in de Rijksmonumentenlijst”, vertelt mevrouw Rambonnet. Daarnaast heeft Old Putten officieel ook nog de status van kasteel, hoewel het exterieur van het huis daar niet direct aan doet denken. De gracht rondom is het meest duidelijke bewijs dat hier ooit een heus kasteel stond.

Fietsen en wandelen

Wij zijn, terwijl wij tussen de bomensingel lopen, onder de indruk van de eigenheid van het terrein. Schitterend groen en een diversiteit aan natuurschoon. Mevrouw Rambonnet verklapt dat zij veel hulp van vrijwilligers krijgt, zowel om de tuin en het groene landgoed keurig te houden als het kampeerterrein draaiende te houden. “Het hoofddoel is toch de instandhouding van het landgoed. De camping is vijf maanden per jaar geopend voor toeristische gasten.” Een vredig lustoord voor de ware kampeerder!

De omgeving leent zich overigens ook uitstekend om ontdekt te worden. Op tien minuten lopen van Old Putten ligt het Middeleeuwse vestingstadje Elburg. Een bezoek meer dan waard! Ook tipt mevrouw Rambonnet een wandel- of fietsroute door de oude Putteneralleée en de landgoederenroute. Ontdek de andere landgoederen (bijvoorbeeld Landgoed Schouwenburg), maar ook het Veluwemeer en de Veluwse zandgronden. “Je bent hier op het terrein in het overgangsgebied van het Veluwemassief naar de Randmeren. Dat betekent ongekend veel wandel- en fietsmogelijkheden. Onder andere het Zuiderzeepad (LAW) en de Zuiderzeeroute (LAF) lopen langs Old Putten.”

Autoluw

Wat ons naast fluitende vogels en rust nog meer opvalt op het kampeerterrein? Het is autoluw, heerlijk. We nemen nog een kijkje bij het centraal gelegen sanitairgebouw met o.a. gratis warme douches en een aparte babywasruimte met aankleedtafel. Verder vinden we op het terrein nog een slechtweeraccommodatie/droogzitruimte met een boekenkast, spelletjes en knutselspulletjes. Op het terrein is over diverse velden verdeeld kleinschalige speeltuintjes met bijvoorbeeld een zandbak, schommels of klimrek én er is een kleuterbad. Gasten genieten zichtbaar van de natuur op Landgoed Old Putten!

Coby Wiltink: “Onze minicamping ligt achter
het erf van de Saksische boerderij uit 1848.”

Net buiten het dorp Almen

“Onze camping ligt net buiten Almen. Een klein dorp met een dorpsplein zoals het er zo’n honderd jaar geleden ook uit zag. De kerk dateert uit de 14e eeuw. Dichtbij het dorp meandert het riviertje de Berkel. Verderop het rechte Twentekanaal. De omgeving heeft een  karakteristiek landschap van bos, weiden en bosschages. Nabij gelegen landgoederen en natuurgebieden zijn opengesteld om tochten te maken. Op fietsafstand liggen de plaatsen Zutphen, Vorden Lochem.”

Kleinschaligheid

Coby laat ons de camping zien. Haar hond Boes loopt keurig mee.  Het is een warme zomerdag. Veel gasten zoeken de schaduw op. “De kleinschaligheid van onze camping maakt dat gasten zich snel thuis voelen. Voor kinderen hebben we een apart speelveld met skelters en speeltoestellen. En niet te vergeten een rit met één van ons ezels is een belevenis voor kinderen. We hebben hiervoor een aantal routes in de omgeving uitgezet met onderweg een picknick. Voor ouders als begeleiders is zo’n tocht ook heel leuk. Op loopafstand van de camping ligt het Twentekanaal. Ideaal voor gasten die graag een hengel uitgooien. Voor een tochtje over de Berkel huur je een kano bij het buiten-zwembad bij het dorp. Wandelaars kunnen korte of lange wandelingen maken. De route van het  Pieterpad loopt hier dichtbij. Dankzij de knooppuntroutes kun je omgeving al fietsend ontdekken.”

De dames ezels

We staan stil bij een hek met daarachter nieuwsgierig kijkende ezels  “Allemaal dames”, zegt Coby lachend. “Ze zijn heel braaf in de omgang. Als kennismaking voor een wandeling met picknick krijg je van ons instructie en mag je de ezel borstelen. De ezel krijgt een picknick-mandje met ‘iets d’r in’ op de rug. Het eerste stuk van de uitgezette route lopen we mee, daarna ga je alleen. Het is elke keer weer een groot succes.”

We kunnen moeilijk afscheid nemen van de Vetweide en van de ezels. Tot weerziens ofwel ‘goedgoan’ in het dialect, lijken de dames ezels tegen ons te zeggen.

Bijzonder landschap

“Onze camping ligt te midden van een bijzonder landschap, dat in de loop der eeuwen nauwelijks is veranderd. Een half open landschap met kleine percelen, essen en meanderende beekjes. De oude boerderijen vormen een eenheid met de omgeving. Het gebied is in 2005 uitgeroepen tot Nationaal Landschap Winterswijk.”

Rust en ruimte

Geen kantine, geen zwembad, geen speelterrein. “De camping is minder geschikt voor ouders met kinderen”, vertelt Coen. We lopen naar één van de vier kampeervelden. “Kijk, dit is de sfeer van deze camping, rust en eenvoud. Onze gasten willen zichzelf kunnen zijn. Velen komen ieder jaar weer terug, dat zegt genoeg. Men kan hier ’s morgens wakker worden met vogelgeluiden. Ontbijten met uitzicht op de velden en bosschages. Om het landschap per fiets goed te kunnen beleven heb ik twee routes uitgezet. Je rijdt langs oude boerenerven over eeuwen oude essen en langs slingerende beekjes.

In het hoogseizoen organiseer ik excursies. Dat zijn wandelingen in de naaste omgeving. We komen op plekken met heel bijzondere plantensoorten. Je krijgt tijdens zo’n natuurwandeling ook uitleg over het ontstaan van het Winterwijkse coulissenlandschap.”

Na zijn uitleg over de bijzondere natuur nemen afscheid van Coen. “Nog even kijken of er post is”, roept hij en stapt op de fiets richting de brievenbus bij de weg aan het begin van de oprit. Nee, de post komt hier niet op de deurmat.