Camping ’t Gelders Eiland |  Tekst: Bert van den Hoogen  |  Fotografie: Robin Visser

Campingeigenaren Henry en Melissa Peters.

Potentie van de omgeving

Henry zegt dat Melissa degene is die het beste het verhaal over het ontstaan en de opzet van de camping kan vertellen, maar het wordt al snel duidelijk dat de camping het project van Henry is. Melissa: “Waar nu de camping is, liepen eerst nog koeien. Henry wilde iets om handen hebben en heeft de vijver aangelegd. Drie jaar geleden is hij aan de camping begonnen.” Henry: “Ik zag de potentie van de omgeving. Het is het Limers-gebied. Deze regio is nog niet ontdekt door toeristen, maar het heeft ontzettend veel te bieden. We zitten aan de rand van de Gelderse Poort, een prachtig natuurgebied Er is het water van de rivieren en meertjes, er zijn bossen en het vlakke land is ideaal voor fietsroutes. Je zit ook zo in Duitsland. Je kunt hier vandaan al die kanten op. Als je iedere dag een ander stukje neemt, beleef je iedere dag iets anders. Zeker met de e-bikes kun je een eind komen.

Karpers en steur

De vijver is dus uitgegraven, maar heeft door de vorm en de beplanting een natuurlijke uitstraling. Henry: “Ik heb hem zelf uitgegraven. Een deel is zwemvijver en in een afgescheiden deel zwemmen koikarpers. Er zit een zuiveringsinstallatie in die ik ook zelf heb ontworpen.” Als we later nog eens rond de vijver lopen, strooit Henry een hand visvoer de vijver in. Daardoor komen de karpers zichtbaar naar boven en zien we ook een grote steur. De vijver zit vol leven met onder andere kikkers. Een strandje lijkt ideaal om kinderen te laten spelen. Henry: “Nee, het is geen speelvijver. Door de vijver vinden we de camping niet veilig genoeg voor kinderen. We hebben daardoor ook geen speeltoestellen en dergelijke. We richten ons op de senior kampeerders die hier voor hun rust komen.”

Ruim opgezette staplaatsen

Henry had zeker wat om handen, want hij heeft de camping ook zelf aangelegd. “De staplaatsen zijn zo opgezet dat iedereen vrij voor zich uit kan kijken. Ze zijn ruim opgezet. We rekenen altijd honderd vierkante meter, maar feitelijk lopen de plaatsen naar voren door, sommige tot aan de vijver. Zo heeft iedereen zijn eigen plekje met veel privacy. Ik heb de plaatsen zo proberen aan te leggen dat er een combinatie is van zon en schaduw. Alle plaatsen hebben 10 ampère stroom. We hebben bewust geen tv-aansluitingen, want dat geeft alleen maar onrust. Ik wil nog wat meer watertappunten maken. Ik vind het niet nodig om bij alle staplaatsen een eigen waterpunt te maken. Onze gasten fietsen overdag zomaar zestig kilometer. Dan hoeft dertig meter lopen voor water ook geen moeite te zijn.” Enkele staplaatsen zijn verhard om ook campers toe te kunnen laten, maar deze plekken zijn ook geschikt voor de wat grotere caravans. De camperplaatsen op de camping zijn voor kampeerders die langer verblijven. “We willen niet dat er constant voertuigen af en aan rijden. Voor campers die ’s avonds aankomen en een of twee nachten willen blijven, hebben we voor bij de parkeerplaatsen een paar ruime plaatsen.”

Boomgaard als ‘fruithapje’

De plaatsen rondom de vijver zijn het meest gewild. “Maar het is niet mogelijk om die te reserveren. Bij het reserveren kun je wel een voorkeursplaats aangegeven. Als je aankomt, gaan we eerst bij ons op het terras zitten om het een en ander door te nemen. We vertellen dan wat je tijdens het verblijf in de omgeving kunt doen en begeleiden je dan naar je staplaats.” Als dat niet bij de vijver is, dan zijn er voldoende andere mooie plekken. Op het achterste deel van de camping zijn de staplaatsen omgeven door fruitbomen. “De boomgaard is voor het ‘fruithapje’. Gasten kunnen er tijdens het hele kampeerseizoen zelf fruit plukken. In mei en juni zijn er kersen. In juli zijn de pruimen rijp. In augustus zijn er peren, in september de appels en in oktober de noten.” Het plukken van het fruit is naast het verkwikkende zwemmen de enige activiteit op de camping. We zien uiteraard gasten van en naar het sanitairgebouw lopen, maar verder is er vooral rust. “Daar komen onze gasten voor. Het is hier soms zo rustig, dat we niet eens door hebben dat er gasten op de camping zijn.”

Gasten komen terug

Op het moment dat wij de camping bezoeken is deze voor een kwart bezet. Dat komt toevallig vandaag zo uit. “We zijn nog maar drie seizoenen open geweest, dus de bezetting moet groeien. Maar we hebben al een goede bezetting. In de drie jaar zien we zo’n 130 gasten terugkomen en dat neemt alleen maar toe. Ze komen terug omdat er meer te doen en te zien is dan ze hadden verwacht.” Henry heeft het over bezienswaardigheden die leuk genoeg zijn als bestemming voor de fietstocht. Tolhuys Coornmolen is te bezoeken als de wieken draaien. In de experimenteertuin van Jelle Grintjes kun je op 1400 vierkante meter ruim 8.000 vaste planten en 25.000 bloembollen bewonderen. De streek wordt Limers genoemd, verwijzend naar de Romeinse tijd. De Rijn was de noordelijke grens van het Romeinse rijk die werd bewaakt met fortificaties en nederzettingen. De grafsteen van Marcus Mallius is een vondst uit de Romeinse tijd. Recentere geschiedenis in het landschap is te herkennen aan de redoutes uit de zeventiende tot negentiende eeuw. Dit zijn wachttorens van een uit aarde opgeworpen verschansing. We horen graag van enkele gasten welke bezienswaardigheden zij al hebben bezocht, waarna we ons bezoek afsluiten.